Ο Ennio Morricone είναι ο πνευματικός μου πατέρας. Άκουγα τις μουσικές του σε πραγματικό χρόνο, από τα 10 μου χρόνια, το 1965, όταν παιζόταν το «σφύριγμα» από την ταινία «Μονομαχία στο Ελ Πάσο» και τις γνώρισα εκ βαθέων στα μαθητικά και τα φοιτητικά μου χρόνια με τα ιταλικά γουέστερν, τα ψυχεδελικά φιλμ των ‘60’s, τα μυστήρια gialli, τα γαλλικά αστυνομικά, τις ιδιόμορφες ερωτικές περιπέτειες των ‘70’s, τα σπουδαία κοινωνικά, πολιτικά, λυρικά και επικά φιλμ τόσων μεγάλων σκηνοθετών αλλά και τα σχεδόν ξεχασμένα πολλών μικρότερων όπου οι μουσικές αυτές κυριαρχούν.
Μετά, που η μουσική έγινε επαγγελματική μου ιδιότητα, είχα ξεκαθαρίσει πως ο Ennio Morricone δεν ήταν απλώς ένας μεγάλος κινηματογραφικός συνθέτης. Ήταν ένας κορυφαίος συνθέτης του 20ου αιώνα και όλων των εποχών γενικώς – και δεν περίμενα αυτό να μου το πει ο Giuseppe Tornatore! Γύρω στα μέσα των ‘80’s, όταν ο Ennio Morricone είχε κατακτήσει το Χόλυγουντ και τον κόσμο επιλέγοντας και επιμένοντας να ζει στη Ρώμη, με την αγαπημένη του Maria και τα παιδιά και να γράφει τα αριστουργήματά του, ο μουσικός του κόσμος γινόταν όλο και πιο μεγάλος και ερχόταν να συμπληρώσει οτιδήποτε άλλο βρισκόταν στην πρώτη γραμμή των δικών μου μουσικών επιλογών.
Ο Ennio Morricone είναι για μένα ο συνθέτης των συνθετών σε ότι αφορά τη σύγχρονη μουσική και ό,τι μας έχει δώσει προσφέρεται για διαχρονική μελέτη και απόλαυση. Οι μουσικές του υπερβαίνουν τον χρόνο και τις ταινίες και γεμίζουν έξι ολόκληρες δεκαετίες με οτιδήποτε έχουμε συνειδητοποιήσει ως μουσικό «είδος»: από την προκλασική ως την ηλεκτρονική, από την λαϊκή ως την αβάν γκαρντ, από το ροκ και την τζαζ ως την ευρύτερη world μουσική. Και είναι εδώ, μαζί μας.
* Ο Γιώργος Χαρωνίτης είναι μουσικός δημοσιογράφος και μουσικοκριτικός. Γράφει στο «Αθηνόραμα» από το 1988 και εξέδιδε και διηύθυνε ο περιοδικό «Jazz & Τζαζ» από το 1993 ως το 2013. Ξεκίνησε να γράφει το 1978 στο περιοδικό «Ήχος & HiFi». Θεωρείται «ειδικός» στη μουσική του Ennio Morricone – στην πραγματικότητα όμως είναι λάτρης!
Προς: Ennio Morricone Διεύθυνση: Σε ένα ειδυλλιακό σκηνικό κάπου στον παράδεισο (εύχομαι κι ελπίζω)
Αγαπητέ Ennio Morricone,
σας γράφει ένας θαυμαστής σας από μια χώρα γειτονική της γενέτειράς σας. Γεννήθηκα την δεκαετία που γράφατε τις μουσικές –αυτές που εγώ άκουσα πολύ αργότερα– οι οποίες επένδυσαν τα ευρωπαϊκά western. Ξέρετε, αυτά με τις χούφτες δολάρια, με τους καλούς, τους κακούς και τους άσχημους. Μουσικές που ακόμα και για εμάς που ξεκινήσαμε παίζοντας ροκ, τις αισθανθήκαμε κοντινές στα γούστα μας. Ήταν αυτό το πάντρεμα κλασικής, σερφ, αμερικάνικης παράδοσης; Δεν ξέρω. Μάλλον κάτι βαθύτερο. Πόσες φορές τις ακούσαμε μόνες τους, χωρίς εικόνα, απολαμβάνοντας τον ήχο...
Δεν μπορώ να σας περιγράψω την συγκίνησή μου όταν, μεγαλύτερος πια, είδα το «Σινεμά ο Παράδεισος». Πόσο συγκλονιστική μελωδία για μια τόσο τρυφερή ταινία! Ήταν και η εποχή που άρχισα να ενδιαφέρομαι περισσότερο για τους ανθρώπους - μουσικούς που βρίσκονται πίσω από τις μουσικές που αγαπούσα. Άλλωστε, όπως λένε, είναι ο άνθρωπος πίσω από το όργανο ή πίσω από την σύνθεση… Αυτός κάνει τη διαφορά. Ψάχνοντας για εσάς, για τη ζωή σας, τις σπουδές σας και όλη την καλλιτεχνική σας πορεία, νομίζω κατάλαβα τί σας έκανε να είστε τόσο διαφορετικός: Η συνεχής και ασταμάτητη δημιουργική ενασχόλησή σας με διαφορετικά στυλ μουσικής -σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα σας να φανταστώ- ήταν αυτό που σας έκανε να τα χρησιμοποιείτε με τόση άνεση, σαν εργαλεία, για να δημιουργηθούν αυτοί οι ηχητικοί πίνακες που χρωματίσανε με ξεχωριστή ομορφιά όλες αυτές τις σκηνές.
Σας χαιρετώ, Με όλο μου τον σεβασμό,
Μπάμπης Παπαδόπουλος, Μουσικός
Ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Φίλων Μουσικής Ennio Morricone Ελλάδος, Κωνσταντίνος Παπακώστας, αναφέρει χαρακτηριστικά για την προσωπική σχέση του με τον εμβληματικό μαέστρο Ennio Morricone.
« Ήταν μεγάλη τιμή η τηλεφωνική παρέμβαση του μαέστρου για τον Σύλλογό μας. Στη πρώτη τηλεφωνική μας συνομιλία είχε εκφράσει τον θαυμασμό του για τις δράσεις του Συλλόγου και με τον τρόπο αυτό επικύρωσε το έργο μας δίνοντας την αιγίδα του και υπογραμμίζοντας ο ίδιος ότι ο σύλλογος είναι ο μοναδικός παγκοσμίως. Είχε εκφράσει επίσης την ευγνωμοσύνη του και με είχε ενημερώσει ότι παρακολουθούσε όλες τις δράσεις μας. Δυστυχώς δεν κατέστη δυνατό να τον συναντήσουμε λόγω της προχωρημένης ηλικίας του και δυσκολίας στις μετακινήσεις του. Μας τίμησε όμως ο ίδιος και ο Giuseppe Tornatore, στέλνοντας στη πόλη μας, στη Λάρισα, δύο κινηματογραφιστές για να συλλέξουν υλικό για το ντοκιμαντέρ του Giuseppe Tornatore για τη ζωή του που θα προβληθεί στις Κάννες το 2021. Όταν τον άκουσα πρώτη φορά να διευθύνει στην Ρώμη μου έδωσε την εντύπωση ότι είναι ο συνθέτης που μπορεί να δώσει ζωή στους ακουστικά νεκρούς. Είναι ο πατέρας της κινηματογραφικής μουσικής έχοντας περισώσει και στολίσει την μουσική επένδυση. Με την απώλεια του κλείνει ο κύκλος των μεγάλων συνθετών του 20ου αιώνα. Μια σχέση αγάπης μεταξύ μας, η οποία εκφράστηκε με την συγκινησιακή του φόρτιση κατά τη δεύτερη τηλεφωνική μας συνομιλία στην οποία τον είχαν ενημερώσει για την παγκόσμια απήχηση της τοιχογραφίας με θέμα τον ίδιο στη πόλη της Λάρισας. Τέλος, ας σημειωθεί ότι η ιδέα ιδρύσεως του Συλλόγου συλλήφθηκε κάτω από δυσμενείς συνθήκες στο Assago του Μιλάνου το 2010».
