Ο αρχιτέκτονας - Εικόνα

Ο Renzo Piano γεννήθηκε στη Γένοβα το 1937 σε μια οικογένεια με παράδοση στον κατασκευαστικό κλάδο. Ενώ σπούδαζε στo Πολυτεχνείο του Μιλάνου, εργαζόταν στο γραφείο του Franco Albini. 

Το 1971, έστησε το γραφείο Piano & Rogers στο Λονδίνο μαζί με τον Richard Rogers, με τον οποίο και κέρδισε τον διαγωνισμό για το Centre Pompidou. Στη συνέχεια μετακόμισε στο Παρίσι. Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 μέχρι τη δεκαετία του ‘90, εργάστηκε με τον μηχανικό Peter Rice, με τον οποίο μοιράστηκε το Atelier Piano & Rice από το 1977 μέχρι το 1981. 

Το 1981, ιδρύθηκε το Renzo Piano Building Workshop (RPBW), με 150 άτομα προσωπικό και γραφεία στο Παρίσι, τη Γένοβα και τη Νέα Υόρκη.

Έκτοτε, το RPBW έχει αποτελέσει το όχημα για την ανάπτυξη ορισμένων εκ των πλέον αναγνωρίσιμων και σημαντικών έργων του Piano, όπως:

  • Ο Τερματικός Σταθμός του Διεθνούς Αεροδρομίου Kansai (1994), στην Οσάκα, μια προβλήτα προσγείωσης και απογείωσης, κυματοειδούς σχεδιασμού, που εκτείνεται μέσα στη θάλασσα, προκαλώντας δέος στον ταξιδιώτη
  • Το λουσμένο στο φως Μουσείο του Ιδρύματος Beyeler (1997), στη Βασιλεία της Ελβετίας, που εμπνέει τον επισκέπτη με τις απλές, καθαρές γραμμές του, την πλήρη ενσωμάτωσή του στον περιβάλλοντα χώρο και την απέριττη κομψότητά του
  • Το Πολιτιστικό Κέντρο Jean-Marie Tjibaou (1998), στη Νέα Καληδονία, ένα σύμπλεγμα δέκα κατασκευών, εμπνευσμένο από την τοπική αρχιτεκτονική παράδοση, που εντυπωσιάζει με τη δυναμική του αλλά και με την εγγύτητα προς τη φύση που το περιβάλλει
  • Η αναβίωση της Potsdamer Platz (2000), στο Βερολίνο
  • Η βιομηχανικού σχεδιασμού γυάλινη αίθουσα συναυλιών Niccolò Paganini Auditorium (2001), στην Πάρμα, που κατορθώνει ωστόσο να εναρμονίζεται απόλυτα με την περιβάλλουσα φύση
  • To Parco della Musica Auditorium (2002), στη Ρώμη, που απεικονίζει με δυναμικό τρόπο την ένωση της μουσικής, του αστικού περιβάλλοντος και της σχεδιαστικής παράδοσης των καθεδρικών ναών της Δύσης
  • Τα νέα γραφεία της εφημερίδας The New York Times (2008), στο Μανχάταν
  • Το νέο, πράσινο κτίριο της Ακαδημίας Επιστημών της Καλιφόρνιας (2008), στο Σαν Φρανσίσκο
  • Ο εμβληματικός Πύργος της Γέφυρας του Λονδίνου, ευρύτερα γνωστός ως the Shard (2012)

Τιμήθηκε με πολλά βραβεία και διακρίσεις μεταξύ των οποίων: 

  • Το Χρυσό Βασιλικό Μετάλλιο του Royal Institute of British Architects (RIBA) (1989) 
  • Tο Βραβείο Kyoto (1990)
  • Η ανακήρυξή του ως Πρέσβη Καλής Θελήσεως της UNESCO για την αρχιτεκτονική (1994) 
  • Το Praemium Imperiale στο Τόκιο (1995) 
  • Το Αρχιτεκτονικό Βραβείο Pritzker (1998) 
  • Ο Χρυσός Λέοντας για τη συνολική του σταδιοδρομία στην Μπιενάλε της Βενετίας (2000) 
  • Το Χρυσό Μετάλλιο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτόνων (AIA) (2008)
  • Το Βραβείο Sonning (2009)

Από το 2004 εργάζεται επίσης για το Ίδρυμα Renzo Piano, μια μη κερδοσκοπική οργάνωση αφιερωμένη στην προβολή του επαγγέλματος του αρχιτέκτονα μέσω εκπαιδευτικών προγραμμάτων και δραστηριοτήτων. 

Τον Σεπτέμβριο του 2013 ο Renzo Piano χρίστηκε ισόβιος γερουσιαστής από τον Ιταλό Πρόεδρο Giorgio Napolitano και τον Μάιο του 2014 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτωρ από το Πανεπιστήμιο Columbia.