Γεννημένος Παναγιώτης Βασιλάκης στην Αθήνα, ο Takis (1925–2019) πέρασε περισσότερα από εβδομήντα χρόνια διευρύνοντας το πεδίο της τέχνης και οδηγώντας το σε τομείς που προηγουμένως ανήκαν στους πειραματικούς φυσικούς. Πρωταγωνιστής στο κίνημα της κινητικής τέχνης της δεκαετίας του 1960, φιλοτέχνησε γλυπτά, πίνακες, παραστάσεις και ηχητικά έργα που ενσωματώνουν αόρατες δυνάμεις ως τέταρτη διάσταση - πιο συγκεκριμένα τον μαγνητισμό, το δια βίου θέμα μελέτης του.
Μεταξύ των πολλών έργων του που περιλαμβάνουν ηλεκτρομηχανικές συσκευές, που συχνά συνέλλεγε υλικά από εγκαταλελειμμένο στρατιωτικό εξοπλισμό, συγκαταλέγεται η σειρά «Σινιάλα», γλυπτά που μοιάζουν με κεραίες με μεταλλικά σχήματα ή φώτα που αναβοσβήνουν και τα οποία λικνίζονται στις παραμικρές δονήσεις. Ο Takis δημιούργησε επίσης ανάγλυφα, πίνακες ζωγραφικής και γλυπτά που χρησιμοποιούν μαγνήτες για να κινούν μεταλλικά αντικείμενα αναρτημένα κοντά στις επιφάνειές τους. Αντίστοιχα, μια άλλη σειρά, με τίτλο «Μουσικά», είναι αυτοματοποιημένα όργανα που χρησιμοποιούν ηλεκτρομαγνήτες και εξαρτήματα ηλεκτρικής κιθάρας για να δημιουργήσουν ατμοσφαιρικούς ήχους που ο καλλιτέχνης αποκαλούσε «ωμή μουσική».
Ο Takis ήταν αυτοδίδακτος εκ πεποιθήσεως και αυτοαποκαλούνταν «ενστικτώδης μελετητής», αλλά ως αναγνώριση των επιτευγμάτων του δέχθηκε πρόσκληση να φιλοξενηθεί ως ερευνητής στο ΜΙΤ, το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης το 1968. Στράφηκε σε τεχνολογικές ανακαλύψεις, την αρχαία φιλοσοφία και τον Ζεν Βουδισμό για να αναπτύξει μοναδικές και πολλές φορές μυστικιστικές μορφές που εμπεριέχουν χρόνο, χώρο και ενέργεια.
Ο Takis έζησε και δημιούργησε στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Νέα Υόρκη και στην πατρίδα του την Ελλάδα. Συναντήθηκε με τους ποιητές της γενιάς των Beat, τους Beatles και τον Marcel Duchamp, ο οποίος και τον χαρακτήρισε «ακάματο δουλευτή των μαγνητικών πεδίων και γνώμονα των σιδηροτροχιών». Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Takis διοχέτευσε πτυχές της έρευνάς του σε κοινωνικές σφαίρες, θεωρώντας τις ανακαλύψεις του ως δυνάμεις ειρήνης και ανακούφισης. Το 1960, παρουσίασε τη δική του εκδοχή για τον διαστημικό ανταγωνισμό του Ψυχρού Πολέμου. Χρησιμοποίησε μαγνήτες για να "εκτοξεύσει" στον αέρα , σε στιγμιαία αιώρηση, τον ποιητή Sinclair Beiles, το αποκορύφωμα μιας εκδήλωσης κατά την οποία ο ποιητής διάβαζε το «αντιπολεμικό μανιφέστο» του Takis, πριν από την ιστορική πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν, έναν χρόνο αργότερα. Επίσης, το 1969, συνίδρυσε το Art Workers Coalition στη Νέα Υόρκη, πιέζοντας για περισσότερα δικαιώματα καλλιτεχνών και ποικιλομορφία έργων στα μουσεία. Μέχρι τον θάνατό του, ο καλλιτέχνης ήταν επικεφαλής του Ιδρύματος που ίδρυσε το 1986, το Takis KETE, ένα ερευνητικό κέντρο στην Αθήνα για τις τέχνες και τις επιστήμες, το οποίο εξέληξε την έρευνά του και τις πρακτικές της εφαρμογές για τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής και της μακροζωίας. Επίσης έκανε Solar Yoga, μια μορφή γιόγκα δικής του επινόησης, που επικεντρωνόταν στο να αντλεί ενέργεια από τον ήλιο.
Από τη δεκαετία του 1960, ο Takis συμμετείχε σε πολλές διεθνείς εκθέσεις, συμπεριλαμβανομένης της Documenta στο Κάσσελ της Γερμανίας (1977 και 2017), στη Μπιενάλε της Βενετίας (1995) και στη Μπιενάλε του Παρισιού, όπου του απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο το 1985. Πιο πρόσφατα, το έργο του παρουσιάστηκε σε σημαντικές ατομικές εκθέσεις στο MACBA Museu d'Art Contemporani de Barcelona (2019), στην Tate Modern, Λονδίνο (2019), στο Palais de Tokyo, Παρίσι (2015) και στη Menil Collection, Χιούστον (2015). Του απονεμήθηκαν επίσης διπλώματα ευρεσιτεχνίας από τη γαλλική κυβέρνηση για τα έργα «Télésculpture» και «Télésculpture Electromagnétique», στατικές και κινητικές μορφές γλυπτικής, κινούμενες από μαγνητισμό.
Μεταξύ των μουσείων που έχουν αποκτήσει έργα του είναι το Κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι, τα Μουσεία MoMA και Guggenheim στη Νέα Υόρκη, η συλλογή Menil στο Χιούστον, η Tate στο Λονδίνο και η Peggy Guggenheim Collection στη Βενετία. Το 1987 ο Takis ολοκλήρωσε το έργο Foret Lumineuse (Φωτεινό Δάσος), μια εγκατάσταση πολλαπλών «Σινιάλων» στην Espalande de La Défense του Παρισιού, που αποτελεί τη μεγαλύτερη ανάθεση έργου τέχνης σε δημόσιο χώρο της πόλης.